بیان فاکتورهای نوروتروفیک و ژن های دوپامینرژیک در سلول های بنیادی مزانشیمی قبل و پس از تیمار توسط دی متیل سولفوکساید

سابقه و هدف: عوامل نوروتروفیک نقش مهمی در تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی ( mesenchymal stem cells, mscs ) به سلول های عصبی دوپامینرژیک ایفا می کنند. هدف این تحقیق بررسی بیان فاکتورهای نوروتروفیک bdnf, ngf, cntf, gdnf, nt3, nt5 و برخی از ژن های دوپامینرژیک مانند مانند تیروزین هیدروکسلاز در mscs قبل و پس از تیمار توسط دمسو ( dimethyl sulfoxide, dmso) است.   مواد و روش ها: mscs از مغز استخوان های فمور و تیبیای موش صحرایی بالغ جدا و در محیط mem - α کامل شده با سرم کشت داده شدند. سلول های پاساژ چهارم در دو محیط کشت داده شدند: 1- محیط mem - α کامل شده با سرم 10 درصد 2- سلول هایی که در محیط mem - α حاوی 2 درصد dmso نگه داری شدند. هویت و میزان خلوص سلول ها به روش ایمنوسیتوشیمی و بیان ژن ها به روش rt-pcr مورد ارزیابی قرار گرفت.   یافته ها: نتایج نشان داد که mscs به رنگ آمیزی آلکالین فسفاتاز، آنتی فیبرونکتین و آنتی cd90 پاسخ مثبت دادند. نتایج rt-pcr نشان داد که عوامل نوروتروفیک و برخی از ژن های دوپامینرژیک در هر دو گروه بیان شدند. مقایسه نیمه کمی بیان ژن های نوروتروفیک و دوپامینرژیک در این دو گروه نشان داد که شدت بیان برخی از ژن ها نوروتروفیک ( bdnf, ngf, cntf, gdnf ) در mscs تیمار نشده به طور معنی داری بیش تر از mscs تیمار شده با dmso است (05/0 p≤ ). نتیجه گیری: سلول های بنیادی مزانشیمی با بیان عوامل نوروتروفیک و برخی از ژن های دوپامینرژیک، می توانند برای درمان بیماری پارکینسون مورد استفاده قرار گیرند